Džamija na Medunu

Medun

Medun se nalazi 12 km udaljen od Podgorice, u Kučima, na brežuljku Medunskog polja. U njemu se nalaze ostaci ilirskog grada Meteona, kasnije srednjovjekovnog grada Meduna. Položaj na kome se nalazi je izvanredan, jer se sa njega kontroliše čitava okolina, a vidi se i dio Ćemovskog polja sa Podgoricom.
Prvi put se pominje u Ilirsko-rimskom ratu koji se vodio 168. godine prije n.e. Sljedeći put se pominje tek u VII vijeku pod imenom Medeone. Godine 1444. pominje se kao posjed Hercega Stefana Vukčića Kosače, koji ga 1445. godine predaje despotu Đurđu, a ovaj 1455. Medun predaje Osmanlijama.
Ovdje su se vjekovima (oko 300) godina razvijale i živjele brojne muslimanske
porodice, kao i na prostoru Kuča koje su u vremenu ove uprave prihvatile islam: Glavatovići, Lukačevići, Šarkići, Orahovci, Ibričevići, Lačevići, i dr. (protjerani u Podgoricu), Mekići, Đurđevići, i dr. u Kolašin, Ganići u Rožajama, Ljuhari, Ljuce, Ibričevići, Kujovići i dr. u Nikšić, Đurovići i Đečevići u Spuž, Damjanovići, Kolenovići, Memići, Toskići, Draškovići, Pirovići i dr. u Gusinje, Šabovići, Medunjani, Krcići, Purišići, i dr. u Plav. Oni su 1688. godine odavde protjerani nakon što je Mletačko-crnogorska vojska zauzela ove krajeve, a na Medunu postavljena mletačka zastava.
Ostaci srednjovjekovnog grada (tvrđave) su uglavnom sačuvani, a najvišim dijelom
potiču iz osmanskog perioda. U njemu je po nalogu sultana Mehmeda II sagrađena džamija.

Džamija na Medunu

Tvrđavu Medun, ključ obje Zete, Osmanlije su osvojili između 1455. i 1467. godine i
odmah u njemu smjestili svoju posadu. Tada je u tvrđavi izgrađena džamija na ime vladajućeg sultana Mehmeda II el-Fatiha. Džamija nije imala svoga vakufa, već su njeni službenici (imami i mujezini) uživali prihode sa timara, kao i drugi članovi posade. Turski opširni (mufassal) popisni defteri sadrže imena članova posada a među njima i službenike džamija. U defteru iz 1582. godine spomenut je Muhjudin, imam i hatib džamije u Medunu.
Nakon iseljavanja muslimana iz Meduna, 1688. godine, džamija je porušena, a u centru tvrđave podignuta crkva i pred njom grob Marka Miljanova.

Autor: Bajro ef. Agović

Tekst je iz knjige “Džamije u Crnoj Gori” (drugo dopunjeno izdanje) za koji je portal CERK dobio saglasnost za objavljivanje.